Op 31 december word ik snikkend gebeld door m’n moeder.

“Frank, hij ademt niet meer”.

Het is misschien raar om te zeggen, maar ik voelde opluchting en vrede.

Ik was zelfs een soort van blij.

Waarom?

De laatste weken waren niet leuk voor hem.
Hij kon vanwege dementie niet meer thuis in z’n geliefde Delfshaven blijven. Daar waar hij 93 jaar heeft gewoond.

Gelukkig is m’n vader rustig ingeslapen.
Gewoon niet meer wakker geworden.

Ik gun dat iedereen.

Dan wil ik nog 1 ding zeggen. Ik wens jou en iedereen die jou dierbaar is een gelukkig en gezond 2025.

Maak het leven jouw grootste prioriteit. Laat alles dat geen bijdrage meer levert aan jouw welzijn los.

Liefs,

Frank