‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan.’

Een uitspraak waarvan de meeste mensen denken dat hij van Pipi Langkous komt. Helaas staat deze uitspraak als misquote op de website van Astrid Lindgren.

De quote vind ik trouwens nog steeds fantastisch en ik vind dat ook een goede raad.
Want als je iets nog nooit gedaan hebt, weet je niet of je het wel of niet kan.

Wat dit artikel voor je op kan leveren – én wat je zeker niet moet doen

Heb je het gevoel dat er meer is in het leven. Vraag je jezelf af ‘is dit het nou?’ en denk je dat je tot meer in staat bent? Als die stomme onzekerheid er maar niet was.

Ik probeer je met dit artikel te laten zien, dat je jezelf voor de gek houdt.
Nou weet je dat al lang, maar soms moet je het gewoon nóg een keer lezen.

Denk alsjeblieft niet dat je dit allemaal al weet.
Intellectueel gezien misschien wel, maar écht begrepen heb je het nog niet.

Dat is geen arrogantie van mij.

Het is een uitnodiging aan jou om open te staan en al je overtuigingen te laten voor wat ze zijn.

Ik ben nu meer dan 20 jaar bezig met persoonlijke ontwikkeling en onderstaand stukje heeft me gewoon weer verbaasd.

We verzinnen het waar je bij staat. Niets is waar

Er komt ontzettend veel informatie op ons af. En dan dragen we zelf ook nog eens een bibliotheek aan ervaringen met ons mee. Een garantie voor verdraaid rare ideeën van de werkelijkheid.

Zo dacht ik vroeger dat ik blindedarmontsteking kon krijgen van een slecht gepeld eitje, of ziek kon worden als ik zonder mijn jas naar buiten ging.

Nou, ik douche nu al 5 jaar alleen maar koud, en loop regelmatig zonder jas buiten, maar ziek worden… nee hoor.

Alles wat je gelooft, is gewoon niet waar. Gebruik dat even als uitgangspunt.

We houden onszelf tegen

Nu ik intensief mediteer, zie ik steeds meer waar onze gedachten vandaan komen en weer naar toe gaan.

Wil je weten waar ze vandaan komen en naar toe gaan?
Nergens.

Gedachten hebben te maken met iets uit het verleden of met de toekomst. En we verbinden er allerlei conclusies aan.

Zo sprak ik pas iemand een hele goede baan heeft, maar niet écht gelukkig daarin is.
Maar toen ik hem vroeg over zijn hobby, begonnen zijn ogen te glimmen.
Dáár wilde hij wel zijn dagen mee slijten.

Maar ja, hypotheek hè.

En ik snap dat wel. Maar je weet gewoon niet hoe dingen uit kunnen pakken.
Soms moet je gewoon een stap zetten en kijken waar het uitkomt.
Volgens mij is daar het leven voor bedoeld.

In 2003 heb ik dat zelf gedaan, en daarna heb ik meerdere malen dit soort stappen gezet.
En ja, soms kwam het op het nippertje pas goed.

Oncomfortabel, dat zeker, én spannend.

Soms denk ik weleens dat er een soort interne saboteur in ons zit

Gedachten komen op als stemmetjes.
En er is minstens één zo’n stemmetje, die vindt overal wat van.

Een saboteur.

Nou klinkt saboteur wat onvriendelijk.
Want ik denk dat het gewoon een beschermingsmechanisme is.

Laten we het de observator noemen.
Wat doet die observator eigenlijk, als we niet opletten?

Een linker- en rechterbrein. Een experiment

Zoals je misschien weet, is de zintuiglijke waarneming van ons lichaam aan de linkerzijde verbonden met de rechterhersenhelft en de registreert de linkerhersenhelft de input van de rechterzijde van ons lichaam.

In een onderzoek bij mensen met een gespleten brein werd aan de linkerhersenhelft (rechteroog) een foto van een kippenvoetje getoond en aan de rechterhersenhelft (linkeroog) een plaatje van een sneeuwlandschap.

Hierna lieten de onderzoekers verschillende foto’s aan beide ogen zien.

De opdracht was om de plaatjes te selecteren die een relatie hadden met zowel het kippenvoetje als het sneeuwlandschap.

De kippenvoet en de sneeuwschop

Met hun rechterhand kozen de proefpersonen een plaatje van een kip, en met hun linkerhand een plaatje van een sneeuwschop.

Verschil linker- en rechterhersenhelft

Het is handig om te weten dat de linkerhersenhelft verbonden is met taal en lezen, en rechts met ruimte en beweging. Bij deze proefpersonen met een gespleten brein was er geen communicatie tussen de twee helften.

Toen er werd gevraagd waarom ze met hun linkerhand de sneeuwschop kozen, zou je verwachten dat ze zouden zeggen dat ze het niet wisten. Er werd namelijk een beweging gemaakt (rechterhersenhelft/linkerhand) en de linkerhersenhelft zou geen informatie ontvangen (gespleten hersenen).

Een verzonnen antwoord

Het antwoord dat de proefpersonen gaven was opvallend; er kwam een verklaring zoals: ‘het kippenvoetje hoort bij de kip en de schop gebruik je om de kippenpoep te scheppen.’ Ook bij andere onderzoeken kwamen dit soort resultaten; er werd gewoon iets verzonnen.

Nou weet ik niet hoe dat bij jou gaat, maar ik herken dat wel. Zelfs zonder gespleten brein.

Overal wordt heel snel een verklaring gezocht of betekenis gegeven.
Het gebeurt als ik iets zie of naar iemand luister, mijn mind trekt constant conclusies.

Maar goed, die conclusies klinken best wel goed toch?

Mmmm, niet echt, want meestal worden er verbanden gelegd die helemaal niet relevant zijn op dat moment. En het is ook niet eens de realiteit: de observator verzint het gewoon.

Het is 180 graden anders

Wat ik probeer duidelijk te maken is dat onze mind niet te vertrouwen is. En dat de realiteit misschien wel 180 graden anders is. Een paar voorbeelden: stel je voor dat je helemaal geen 40 uur per week hoeft te werken, dat je wel kunt zingen of gewoon je ogen kan trainen om zonder bril te lezen.

Beginners mind

In meer dan 2500 jaar oude Zen boeddhisme hebben ze het over Beginners Mind. Iedere keer alles met nieuwe ogen bekijken, alsof je het voor de eerste keer meemaakt.

Ik probeer dat iedere dag weer, maar dat valt nog niet mee zeg.

Zodra ik bijvoorbeeld aan het luisteren ben naar iemand, hoor ik wat er allemaal in mijn mind gebeurt.
Conclusies en eigen verhalen komen naar boven.

Maar ook als ik gewoon ergens loop, mijn mind is constant bezig betekenis te geven aan mijn waarneming.

Dus ik ben voorlopig nog niet verder gekomen dan waarnemen.
Maar dat geeft niet, het proces is al enorm waardevol.

Een deur is een deur. Gelukkig maar

In veel gevallen maakt het helemaal niets uit dat er overal conclusies worden getrokken.

Ik ben zelfs blij dat ik niet iedere keer moet uitvinden wat een deur nou precies is.

Maar als het gaat om de optimaal van mijn leven te genieten, daar wil ik niet in beperkt worden.
En soms heb ik het gevoel dat er veel meer te ontdekken valt.

Ik pas ervoor om alles maar klakkeloos aan te nemen

Dingen zoals dat ontbijten wel of niet goed voor je is.
Bij mij is het iedere keer anders.

De ene keer kan ik zonder ontbijt 30km hardlopen, de andere keer heb ik om 6 uur ‘s ochtend al honger.

Hoe dat komt? Geen idee, sterker nog, ik wil het niet eens weten.

De uitnodiging aan jou is om zelf te testen wat je nou eigenlijk wel of niet gelooft.

En dan nu de test

Als je jezelf conclusies hoort trekken, vraag jezelf dan eens af of die conclusie waar is. Of dat je écht voor 100% achter die conclusie of stelling kunt staan.

Heb je koffie nodig om wakker te worden, heb je een bril nodig, ben je geen hardloper, kun je niet aan klanten komen, moet je tot je 60ste blijven werken etc.

Waarom zou je dat doen?

Hoe meer je er achter komt, dat de meeste gedachten die je hebt, niet waar zijn, kun je misschien wel een enorme vrijheid gaan ervaren. Er is meer mogelijk dan je denkt. Als ik marathons kan lopen, kan jij ook dat wat jij graag wil.

Stel je voor dat er veel meer mogelijk is dan jij nu denkt, wat zou je dan gaan doen? Als je 100% zeker wist, dat je niet kon falen, wat ga je doen?

Zoals ik al eerder schreef, mediteren helpt om op objectieve wijze naar je gedachten te kijken. Wil je dat ook eens proberen? Vraag de gratis meditatie-oefeningen aan.

 

‘Yes, you really should go to school and learn to write better,’ said Annika. ‘No thanks very much,’ said Pippi. ‘I did that a whole day once and got so much learning stuffed into my head that it’s still sploshing around in there.’

-Pippi Longstocking goes Aboard