“Mag ik een kaartje voor half 11?”
Het voelt als spijbelen, zo op dinsdagochtend naar de bioscoop.
Ik hoor wat brommende stemmen en geritsel om me heen terwijl ik geniet van een vers gezet bakkie koffie.
De zaal begint vol te lopen met mensen uit een generatie voor mij.
Ik voel me een klein beetje ongemakkelijk worden.
“Wat zullen ze van me denken? Dat ik niet werk of zo?”
Al snel herschrijf ik het script dat zich in m’n hoofd probeert af te spelen.
“Eindelijk na al die jaren gun ik het me om te werken wanneer ik wil. Wat een vrijheid!”
Dat script bevalt een stuk beter.
Dat ik nu in de bioscoop zit komt omdat ik mezelf de juiste vragen stel.
Goede gewoontes zijn fijn.
Maar er zijn er genoeg die helemaal niet behulpzaam zijn.
Want wie heeft ooit gezegd dat je 8 uur per dag achter je bureau moet zitten?
Jij denkt misschien: “ja, maar in mijn werk moet ik wel, anders…”
En dat kan heel goed zijn in jouw baan. Als je dienst hebt of bijvoorbeeld in een shift zit.
Dat het niet voor iedereen is weggelegd om op dinsdagochtend naar de film te gaan, dat snap ik heel goed.
Maar wat is wél mogelijk?
Ik dacht ook altijd dat ik van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat aan het werk moest zijn.
Ik bedoel, ik ben ondernemer. Dat bepaal ik toch zelf wel. Maar zo makkelijk werkt het dus niet.
Er zijn allemaal beperkende scripts die zich afspelen als hele reële gedachtensporen.
Kijk er eens naar vanaf een afstandje.
Stel jezelf de vraag “als ik deze week vrij zou zijn van alle verplichtingen en werkzaamheden die op m’n lijstje staan, hoe zou ik m’n tijd dan het liefst invullen?”.
Schrijf op wat je gaat doen.
Kijk ernaar vanaf een afstandje.
Lees het hardop.
Noteer nu de redenen waarom je die verplichtingen en werkzaamheden tóch wil uitvoeren deze week.
Wat gebeurt er als je ze niet doet?
Is dat belangrijker dan wat jij het liefst zou willen doen deze week?
Kijk of je radicaal kunt ruimen in je rooster. Er staat vast iets waar je geen zin in hebt.
Schrappen die handel.
Maak tijd.
Leef iedere dag je allerbeste.
Ik ga koffie drinken.
Met vrije groet,
Frank Bruining
Geef een reactie